Ontwikkeling.
Wat bijzonder is het toch eigenlijk, als je nog weer eens beseft dat uit het mannelijke en vrouwelijke
in de mens samen, iets geheel nieuws kan voortkomen! Want dat gebeurt er als we kinderen krijgen. Een diepgaande genetische verbondenheid en tegelijkertijd de volstrekte eigenheid van het kind. Meer kinderen in een gezin doen je nog meer verwonderen ,omdat uit hetzelfde ouderpaar zo totaal verschillende mensen voortkomen.
Eenmaal geboren,begint een mensenkind aan een ontwikkelingsproces dat een leven lang duurt. De komst van een kind houdt ook in dat er een vader en moeder geboren worden, en met de geboorte van het eerste kleinkind zijn opa en oma zich ook bewust ook dat ze een andere levensfase ingegaan zijn. Zo ontwikkelen we ons aan elkaar.
Gevaar van buitenaf.
Met vallen en opstaan worden we groot. Met gelukkige en mooie momenten, maar ook met lastige en verdrietige ervaringen. Ziek zijn is natuurlijk helemaal niet fijn. Pijn, misselijkheid, uitslag ,niet lekker in je vel zitten zijn nare symptomen die we helemaal niet willen ondergaan. En toch gebeurt het. Een virus of een bacterie, maar ook andere boosdoeners bedreigen het menselijk lichaam en daartegen kunnen we ons wapenen doordat het lichaam in staat is zelf antistoffen te maken.
Dus door gevaar van buitenaf is ons lichaam in staat tot verdedigen, bouwt het weerstand op en zo worden we weerbaar om de bedreiging van ziekte te kunnen weerstaan. Dat kan door middel van de zogenaamde kinderziektes die met koorts gepaard gaan. Het lichaam is in staat zichzelf te verhitten en dankzij die warmte zich om te vormen tot een volgende fase in de ontwikkeling.
Welke ouder herkent het niet ,dat een kind na een doorgemaakte ziekte groter geworden is, weer een stapje gezet heeft en zich een volgende fase heeft eigen gemaakt? Maar…
Dat koortsende proces kan ook gevaarlijk worden als het niet goed begeleid wordt, en daar komt de angst om de hoek kijken!
Ruimte en tijd.
Als kinderen ziek zijn, wordt er eigenlijk aan ons -ouders en opvoeders- gevraagd of wij daar ruimte en tijd voor willen en kunnen maken.
Ruimte in onszelf om vertrouwen te hebben dat zo’n moeilijke periode het kind ook iets kan opleveren ,en tijd om het proces met aandacht liefdevol te begeleiden.
Wat kan het een rijke ervaring zijn als je ziek mag zijn, extra aandacht krijgt en ook dat je een dagje mag uitzieken. Wel naar buiten gaan, maar nog even niet naar school. Dat daar de tijd en ruimte voor genomen wordt door de mensen om je heen! Een provisorisch bed gemaakt op de bank in de kamer, een schaaltje met wat fruit, een beetje verwennerij kan een kind toch zo goed doen.
Dan is ziek zijn zelfs een beetje fijn en word je werkelijk ‘beter’!
Ondersteuning.
De antroposofisch verpleegkundigen in het land willen jonge ouders graag ondersteunen in het begeleiden van zieke kinderen thuis. De meeste collega’s zijn werkzaam op een (antroposofisch) consultatiebureau. Zij willen vooral het verlengstuk van de ouders zijn. Wat doe je als je ’s nachts wakker wordt door een ziek kind? Natuurlijk luidt het advies om bij ongerustheid later op de dag contact op te nemen met de huisarts, maar het is fijn als ouders de kennis en de rust hebben om tijdens die nachtelijke uren te durven en te kunnen handelen. Angst en paniek zijn immers slechte raadgevers.
Zelf ben ik werkzaam in het Natuurlijk Gezondheidscentrum Rotterdam waar ik regelmatig cursussen, thema avonden en werkgroepen geef.
Voor meer informatie: www.zorgvanwiegtotgraf.nl en www.ngrotterdam.nl
Ruth N. Cooiman van Heijningen
Matricaria, praktijk voor toegevoegde verpleegkundige zorg.